Een beetje manager moet zijn/haar personeel kunnen motiveren en daar zijn verschillende methoden voor ontwikkeld. Zo is het gedurende langere tijd verrot schelden van je medewerkers een techniek die de laatste tijd in de schijnwerpers staat. Ook het versturen van dickpics is aan een opmars bezig.

Uit recent onderzoek is naar voren gekomen dat er toch nadelen kleven aan deze methoden.

Een voetbalcoach moet ook kunnen managen, met een interessant gezicht iets roepen over 4-3-3 of 4-4-2 is niet meer voldoende. In een maatschappij die steeds ingewikkelder wordt, wordt de moderne voetballer dat ook en dat vraagt om echte managementkwaliteiten.

Dat zit bij onze bondscoach wel goed. Van Gaal gelooft in de totaalmens en heeft daar zijn motivatietechniek op afgestemd. Na de overwinning op Senegal besloot hij dat het tijd was voor een familiedag. Partners en kinderen mochten op bezoek komen, beetje dollen op en langs het veld. Louis had daar zijn eigen gedachten bij, getuige zijn suggestie aan zijn Truus onder het oog van de camera: ‘We kunnen ook naar mijn kamer gaan.’
Met daarachteraan, je gelooft het bijna niet. ‘Even een wippie maken.’

Van Louis wordt gezegd dat hij een gouden pik heeft omdat zijn wissels en beslissingen vaak goed uitpakken. Van het glunderende hoofd van Truus was af te lezen dat hij die echt heeft.

Ik weet niet wat de familiedag met de spelers heeft gedaan, maar ik hoop dat Louis het bij die ene keer laat. Sorry Truus, maar het landsbelang gaat voor. De 1-1 tegen Ecuador was echt niet om aan te zien, het leek wel alsof het veteranenelftal van V.V. Los Zand de wei in was gestuurd.

De discussie over de opstelling en welke spelers er nou wel of niet moeten spelen is landelijk losgebarsten. Maar wellicht moeten we er ons langzaam bij gaan neerleggen dat ons team gewoon niet goed genoeg is. We hebben prima verdedigers, maar met elke linie die we naar voren gaan neemt de kwaliteit af. Er is bijna niemand in vorm, alleen de man die begin dit jaar nog reservedoelman van Go Ahead was doet het wel aardig.

Ik zie slechts één optie om de sfeer om te draaien. We moeten de tolk van Hervé Renard hebben.

Renard is de Franse coach van Saudi-Arabië. In de rust van hun wedstrijd tegen Argentinië gaf hij vanwege de 0-1 achterstand een ouderwetse donderspeech. Het was wat komisch, met zijn Engels klonk hij als de broer van Inspector Clouseau (‘Does your dog bite?’). De echte kracht van de speech lag in het optreden van de tolk. Deze man vertaalde eerst nog wat timide de woorden van Renard maar greep gaandeweg zijn rol. Hij kroop steeds meer naar de voorgrond, ging de intonatie van Renard overnemen en begon zelfs met gebaren zijn woorden kracht bij te zetten. Geniet hier van de beelden.

Deze man moet ons redden.

Het is tijdens het toernooi niet toegestaan om spelers aan de selectie toe te voegen. Maar zijn er regels over een tolk? Ik begrijp dat Saudi-Arabië hem niet zomaar laat gaan, maar als dit WK ons iets heeft geleerd is het dat met geld alles te regelen is. Een transferbedrag naar de Saudische bond overmaken zal wel niet genoeg zijn, de FIFA-officials zullen ook beloond willen worden om hun goedkeuring te geven (kijk voor de gein tussen de wedstrijden door eens naar de Netflix-documentaire FIFA Uncovered). Het gerucht gaat dat deze officials de deur van hun hotelkamer aan de onderkant korter hebben laten maken, zodat er makkelijker een goedgevulde envelop afgeleverd kan worden. Louis, maak daar gebruik van! Stuur Danny Blind op pad met een pak euro’s, stop desnoods de borsten van onze Tietenman erbij. Alles om die tolk te regelen.

Ik geloof erin, deze man die de woorden van Louis in het Arabisch door onze kleedkamer laat donderen. En bijzonder passend bij een toernooi in Qatar. De ultieme motivatie.

Alvast een tip voor de tolk. Begin alle zinnen met ‘ben ik nou zo slim…’. En zoek even naar de juiste vertaling van ‘we can come an end’. Doe het, red ons WK!