4 mei. Een dag van reflectie, het moment om stil te staan bij zowel de duistere periode ‘40 – ‘45 als de huidige stand van onze maatschappij.

We zijn verdeeld, polarisatie is het modewoord. Sprekend voorbeeld zijn de blauw-wit-rode vlaggen die in grote delen van het land wapperen uit protest tegen het stikstofbeleid. Om 4 mei te eerbiedigen, uit respect voor de slachtoffers die zowel 80 jaar geleden als in een recenter verleden zijn gevallen tijdens het verdedigen van onze vrijheid, is uit verschillende hoeken van de politiek en door belangenorganisaties opgeroepen om de vlaggen weer normaal te hangen.

Een mooie en zeer terechte oproep, vele boeren hebben hier gehoor aan gegeven. Uit de Farmers Defence Force komt helaas een ander geluid. Deze Force kent maar één standje: zo hard mogelijk tegen alles en iedereen aan schoppen om hun wil door te drukken. Hun voorman kwam een paar jaar geleden in het nieuws door zijn sympathieke opmerking waarin hij de situatie van de boeren in ons land vergeleek met die van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Klassiek voorbeeld van ‘beperkt historisch besef’, zullen we maar zeggen.
Juist deze Force, schreeuwend om respect voor hun beroepsgroep, kan nu zelf niet het respect opbrengen om hun achterban te bewegen de vlag in ieder geval voor deze ene speciale dag weer normaal te hangen. Wel om respect vragen, maar zelf geen respect tonen. Ook dat hoort blijkbaar bij deze tijd.

De reden voor deze weigering? Volgens een woordvoerder is dat ‘te veel moeite’.

Te. Veel. Moeite.

Vorige week liep Sifan Hassan haar eerste marathon. In London trok ze ’s ochtends haar gymschoenen aan en na iets meer dan 2 uur en 18 minuten had ze niet alleen haar eerste marathon uitgelopen maar hem ook gelijk maar gewonnen.
Bij de baanatletiek heerste Sifan al op alle afstanden vanaf de 1500 meter, nu is ze door één race direct doorgedrongen tot de elite van de marathonloopsters. Wat een loopwonder, wat een sportvrouw. Niets dan respect voor haar.

Volgend jaar worden de Olympische Spelen in Parijs gehouden. Door haar prestatie in London wordt er nu volop gespeculeerd of ze dan zowel de 5 kilometer, de 10 kilometer als de marathon gaat lopen. Hoe mooi zou dat zijn, net als legende Emil Zatopek deze krankzinnige combinatie van afstanden lopen én winnen. Drie keer goud, drie keer het Wilhelmus, drie keer het wapperende rood-wit-blauw.

Ik hoop dat ze het gaat proberen. Hopelijk is dat niet te veel moeite.