Tijdens een bijeenkomst voor de Amerikaanse presidentsverkiezing van 2016 gilde een uitzinnige Republikeinse zaal ‘lock her up! lock her up!’ toen hun favoriet Donald Trump vroeg wat er met zijn opponente Hillary Clinton moest gebeuren, nadat bekend was geworden dat zij mogelijk (MOGELIJK!) de wet had overtreden door vertrouwelijke e-mails via haar eigen mail server te versturen. We zijn nu 8 jaar later. Zakelijke fraude, zwijggeld vanwege een buitenechtelijke relatie met een pornoactrice, het achterhouden van staatsgeheimen, beïnvloeding van de verkiezingen, de bestorming van de Capitol; het aantal aanklachten tegen Trump is nauwelijks bij te houden. Reactie van de gemiddelde Republikeinse kiezer: ‘Whatever, I don’t care’.

Jarenlang reed Formule 1 coureur Lewis Hamilton eenzaam voor de rest van het veld uit. Nul komma nul spanning, maar zo zit sport en zeker de autosport soms in elkaar. Lewis vond het heerlijk, strooide met ingestuurde praatjes vanuit zijn Mercedes als hij weer een wereldtitel had behaald. De afgelopen drie jaar was iemand anders beter en begon het grote geklaag. Nu moet er ineens iets gedaan worden om de spanning in de sport terug te brengen.

Principes, consequent zijn, het doet er tegenwoordig allemaal niet meer zo toe.

Ook in de golfwereld heeft dit fenomeen toegeslagen. Golf stond altijd bekend als een sport waarin normen en waarden belangrijk zijn, met een groot gevoel voor traditie. ‘The game of golf’, zoals de liefhebbers het liefkozend noemen. De sport is groter dan zijn spelers.

Wereldwijd zijn er meerdere zogenaamde tours waarop golfers actief kunnen zijn, waarbij de Amerikaanse PGA tour als de belangrijkste wordt gezien. Hier spelen de beste golfers, is het meeste prijzengeld te verdienen en worden de mooiste toernooien gespeeld. Iedere golfer wil The Memorial winnen, het toernooi dat georganiseerd wordt door legende Jack Nicklaus. The Arnold Palmer Invitational, gespeeld op de baan van een andere held uit het verleden. Golfers dromen ervan om hun naam naast de winnaars uit het verleden te zien, om onderdeel te worden van de golfhistorie.

Uiteraard spelen de golfers ook om geld, het zijn immers professionals. Voor de wat mindere goden kan het een stressvol bestaan zijn, ze moeten er ieder jaar weer voor zorgen dat ze het recht behouden om op de tour te mogen spelen. Daarnaast is er, zoals voor de meeste individuele sporters, geen vast salaris. Een golftoernooi wordt gespeeld over vier dagen, waarbij na dag twee de zogenaamde cut plaatsvindt. De beste 70 spelers gaan door, de rest moet naar huis en verdient geen cent. De overgebleven spelers strijden naast de eer om een grote prijzenpot waarbij de winnaar vaak meer dan een miljoen dollar op zijn bankrekening mag bijschrijven.

Een paar jaar geleden kwam het gerucht dat Greg Norman, een begenadigd oud-golfer maar ook een beetje een enfant terrible, met behulp van veel Saudi-Arabische dollars een eigen tour ging starten, de LIV tour genaamd. De insteek van deze tour: we gaan iets nieuws doen. We laten slechts 54 spelers toe, een toernooi duurt niet vier maar drie dagen, er is geen cut, naast individueel wordt er ook in teamverband gespeeld, iedereen is gegarandeerd van prijzengeld, er worden slechts 8 tot 12 toernooien per jaar gehouden. En alhoewel de tour vanuit Saudi-Arabië wordt gefinancierd, ging er ook een Amerikaans sausje overheen. Luide muziek rond de wedstrijden, meer show tijdens de prijsuitreiking, lekker lawaai maken met z’n allen. Niet echt heel verrassend dat Donald Trump direct een uitgesproken voorstander van deze tour werd en een van zijn golfresorts aanbood om daar een toernooi op te laten spelen. Mooi weetje: Trump golft zelf ook en is volgens iedereen die wel eens een rondje met hem heeft gespeeld de grootste valsspeler op de baan die ze ooit hebben meegemaakt. Je verwacht het niet.

Allemaal hartstikke geinig natuurlijk, ‘iets nieuws beginnen’, maar de crux zat hem in de dollars. Het ging niet om veel dollars. Het ging niet om heel veel dollars. Het ging om godsgruwelijk verschrikkelijk veel dollars. Phil Mickelson, een van de betere golfers van de laatste decennia, kreeg een aanbod van 200 miljoen en hapte toe. Dustin Johnson, een van mijn persoonlijke favorieten, 120 miljoen en vertrok ook. Tiger Woods kreeg naar verluidt een cheque van 800 miljoen voorgeschoteld. Hij weigerde. Tiger is al miljardair dus dat maakt het misschien wat makkelijker, maar wil gewoon trouw blijven aan de PGA tour die hem groot heeft gemaakt. Held!

Meerdere spelers konden de verleiding van het grote geld niet weerstaan en dit heeft voor een grote scheuring in de golfwereld gezorgd. LIV spelers werden uitgesloten van de PGA tour, rechtszaken volgden, jarenlange vriendschappen tussen topspelers gingen kapot. LIV golfers werden – op Brooks Koepka na – uitgesloten voor de selectie van de Ryder Cup, het tweejaarlijkse toernooi waarbij de twaalf beste Amerikaanse golfers het tegen de twaalf beste Europeanen opnemen. Henrik Stenson was al aangewezen om als captain van het Europese team te dienen, maar die eer werd van hem afgepakt omdat ook hij de overstap naar LIV maakte.

Afgelopen week kondigde Jon Rahm aan dat hij ook de overstap gaat maken. Rahm, wereldtopper, heeft zich de afgelopen jaren consequent negatief over LIV uitgesproken en werd daarmee een van de belangrijkste gezichten van de PGA tour. Hij zag niets in toernooien zonder cuts, zonder tradities. Hij wilde een nalatenschap opbouwen gebaseerd op zijn golfprestaties. En, zo verzekerde hij iedereen, hij was nooit vanwege het geld gaan golfen.

Jon kreeg van LIV 600 miljoen redenen aangeboden om van gedachten te veranderen en draaide als een blad aan een boom. Plotseling wil hij aan iets nieuws meedoen, dit is spannend, uitdagend, verfrissend.

Het is zo opzichtig allemaal. Golffans begrijpen echt wel dat dit een lastige keuze is, zeg maar eens nee tegen zo’n bedrag. Dit is wel echt een gevalletje van ‘wat zou jij doen’. Maar zeg dan ook gewoon waarom je dit doet, we zijn niet achterlijk. Rahm en eerdere overstappers proberen nu het grote publiek en vooral zichzelf te overtuigen dat ze de sport groter willen maken door aan een nieuw format mee te doen. ‘Er moet iets veranderen.’ Ja daaag, het enige dat er voor hen moet veranderen is dat ze een nieuwe bankrekening moeten openen omdat hun huidige nu vol zit. Hou nou gewoon een keer op met dat hypocriete geleuter.

Principes. Misschien moeten we er gewoon mee stoppen om van elkaar te denken dat we ze hebben. Iedereen is te koop. Dus: wie biedt er voor een positieve blog over de Amsterdamse godenzonen?