Rome is mijn favoriete stad. Het Pantheon, de Trevifontein, het Vaticaan en natuurlijk het Colosseum; hoogtepunten van een stad die zich aan iedere bezoeker als één groot openluchtmuseum openbaart. De Via Appia, beter bekend als de Coolsingel van Rome, is een van de oudste door mensen aangelegde wegen. Alles ademt historie.

Door mijn liefde voor de stad volg ik ook AS Roma. Het is niet mijn favoriete Italiaanse club, dat is AC Milan (want Van Basten en Gullit), maar Roma heeft het mooiste embleem. De wolf met de broers Romulus en Remus als afbeelding van het mythische verhaal over het ontstaan van de stad, schitterend op het bordeaux-oranje tenue. In mijn kledingkast liggen een paar trainingsshirts, in een opwelling aangeschaft vanwege dat embleem. Beetje uit de categorie ‘dat doe je toch alleen maar als je vijftien bent’, maar ze doen het prima in de sportschool.

De laatste jaren staat mijn relatie met de club behoorlijk onder spanning door de clashes met Feyenoord. In 2015 ging het mis in de Europa League, zowel op als naast het veld. Dat laatste domineerde het nieuws toen Feyenoord-supporters een eeuwenoude fontein probeerden te slopen. Dat was niet best; de Romeinse krantenkoppen spraken terecht over ‘I barbari’, verwijzend naar het volk dat in de oudheid het Romeinse rijk bedreigde.
Vorig jaar speelden de clubs de finale van de Conference Cup tegen elkaar. Roma won op z’n Mourinho’s, uit frustratie heb ik toen mijn trainingsshirts achterin de kast gelegd.

Afgelopen donderdag was de kans op revanche. Kwartfinale van de Europa League, de 1-0 thuisoverwinning moest in Rome verdedigd worden.

De hele wedstrijd had ik een open applijn met collega Wim. ‘Jahanbakksh eruit, Paixao erin’ was onze gezamenlijke conclusie tijdens de rust. Het was nog 0-0, er was niets aan het handje maar als voetbalkenners (want Feyenoorders) voelden we allebei aan dat we moesten blijven voetballen (kennersterm voor: niet met je kont in de eigen zestien blijven hangen en alleen maar die bal naar voren peren). Bij de 1-0 van Roma was het even schrikken maar toen Paixao 20 minuten later de 1-1 maakte, appten we tevreden dat we dit toch maar even goed gezien hadden. Negen minuten later, toen Dybala één minuut voor tijd de 2-1 maakte waardoor we moesten gaan verlengen, sloeg de tevredenheid in onze appjes om.

‘Die 1-0 had niet geteld mogen worden, het was een corner en geen ingooi. En het was hands. Zit de VAR te slapen?’
‘We hadden zeker twee penalty’s moeten hebben.’
‘Waar is Kökcu? Hij moet het nu doen.’
‘Ja zie je, dit krijg je dus als je niet blijft voetballen. Man man man.’
‘Welke idioot heeft de regel afgeschaft dat uitdoelpunten dubbel tellen?’

Gewoon even lekker ouderwets zeiken, dat was er nog weinig van gekomen in dit bijna vlekkeloze seizoen.

Voordat de verlenging begon, wisten we al hoe dit ging aflopen. Het Stadio Olimpico ontplofte, als in een modern Colosseum schreeuwden de tifosi om Rotterdams bloed. Grote aanjager hierin was maar weer eens Mourinho, bedenker van de cursus ‘Treiterend voetballen doe je zo’. Het theater was begonnen, spelers gingen nog fanatieker rollend over het gras, ballenjongens wilde geen bal meer naar een Feyenoorder gooien. De scheids stond er bij en keek er naar, er was geen houden meer aan.

Het was een gelijkwaardig gevecht, wat waren we er dichtbij. Een sympathieke tegenstander maakt een nederlaag vaak dragelijker, het omgekeerde is ook het geval. Mourinho met zijn nare uitstraling heeft zo’n negatieve impact op elke club waar hij werkt. Zijn huidige assistent Salvatori Foti kreeg tijdens de wedstrijd een rode kaart omdat hij Gimenez bij de zijlijn naar de grond trok, echt een absurde actie. Deze man is sowieso niet helemaal lekker in zijn hoofd, dit was al zijn derde rode kaart van dit seizoen. Nog maar even herhalen: dit is dus een assistent-trainer. En om het nog triester te maken: de begeleidingsstaf van Mourinho kreeg dit seizoen in totaal al twaalf rode kaarten.

Mocht Arne Slot na dit seizoen besluiten om Feyenoord te verlaten, dan melden Wim en ik ons bij deze aan als zijn vervangers. De KNVB zal dan wel weer beginnen over ‘hebben jullie wel de juiste diploma’s daarvoor’? Nee, dat hebben we niet. Maar als barbaren als Mourinho en Foti een team mogen coachen, dan mogen wij dat ook.